รูปถ่ายซีเปียครูบาศรีวิชัยพัดเดี่ยวคณะราษฎร์ นั่งบริกรรมลูกประคำ ถ่าย ณ.วัดพระสิงห์ ปี ๒๔๗๕ จังหวัดเชียงใหม่ กับรูปถ่ายนั่งเก้าอี้หวายถ่ายที่ต้นชบาแดงบน วัดพระธาตุจอมทอง จ.พะเยา ปี ๒๔๖๗ ในคราวไปบูรณะวัดพระเจ้าตนหลวง ตนบุญผู้ที่มีบารมีสูงสุดของล้านนา ขนาดทั้ง 2 บานเท่ากัน  3 * 4 นิ้ว ไม่รวมการด์รอง เจ้าของเดิมนำจับมาใส่รวมกัน โดยเฉพาะรูปถ่ายคณะราษฎร์จัดเป็นรูปที่หายากต้นแบบล็อกเก็ตปี ๒๔๘๒ ถ่ายเมื่อครั้งดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาส วัดพระสิงห์ ถ้าสังเกตุพัดรองจะมีคำว่าคณะราษฎรเป็นรูปที่บันทึกความทรงจำทางประวัติศาสตร์ของทางล้านนาภาคเหนือ

เรียนรู้ประวัติศาสตร์มองผ่านภาพถ่าย ภายหลังเปลี่ยนแปลงการปกครองใน ปี ๒๔๗๕ ในปีนั้นจากบันทึก ทางคณะราษฎรได้ส่งรัฐมนตรีผู้เป็นเพื่อนเก่าของเจ้าหลวง คือพระยาสุริยา-นุวัตร (เกิด บุนนาค) เป็นผู้แทนขึ้นไปเยี่ยมเยียนเมืองเชียงใหม่ วัตถุประสงค์สำคัญคือดูท่าทีของเจ้านายฝ่ายเหนือที่มีต่อรัฐบาลระบอบใหม่ พระยาสุริยานุวัตรมีรายงานมายังพระยามโนปกรณ์นิติธาดา ประธานคณะกรรมการราษฎร (คือตำแหน่งนายกรัฐมนตรีตามศัพท์สมัยหลังการอภิวัฒน์ใหม่ๆ) เล่าความที่ได้ทราบมาระหว่างอยู่ที่เชียงใหม่ว่า คนสำคัญที่มีอำนาจยิ่งใหญ่กว่าเจ้านายทั้งสิ้นในเมืองเชียงใหม่นั้น มีเถรรูปหนึ่งชื่อตุ๊เจ้าศรีวิไชย เป็นเจ้าคณะวัดสิงห์ เชื้อกะเหรี่ยง ตำบลบ้านปาง แขวงเมืองนครลำปาง ซึ่งคนนับถือทั้งเมือง ตลอดจนถึงเชียงตุง  จะว่าอะไรหรือจะปรารถนาอะไรคงสำเร็จทั้งสิ้น  เถรองค์นี้ถือพุทธศาสนาเคร่งครัดมาก มีฉันอาหารวันละมื้อ และไม่ฉันอาหารเนื้อสัตว์ เป็นต้น มีศรัทธาในทางปฏิสังขรวัดยิ่งกว่าทางอื่น ได้ซ่อมแซมวิหารและพระเจดีย์ที่สลักหักพังมามากแห่งแล้ว  ถึงตัวจะไม่มีเงินทองเลย เมื่อตกลงทำการบุญที่ไหนแห่งใด ราษฎรไทย ลาว เงี้ยว พม่า คงจะนำเงินมาถวายเข้าด้วย ส่งเสบียงอาหารและช่วยออกแรง ออกเครื่องใช้ก่อสร้างให้โดยไม่คิดค่าจ้าง แม้แต่ฝรั่งในเมืองเชียงใหม่ที่เป็นมิจฉาธิถิก็ยังพลอยเลื่อมใสช่วยเหลือด้วย เมื่อเป็นดังนั้นพระยาสุริยานุวัตรจึงแวะไปนมัสการ ตุ๊เจ้าศรีวิชัย ที่กำลังบูรณะวัดสวนดอก เชียงใหม่ และได้พบเห็นบรรยากาศการทำงานของท่านเวลานี้ตุ๊เจ้าศรีวิชัยกำลังปฏิสังขรวัดสวนดอกอยู่  ข้าพเจ้าได้ไปดูก็เว้นที่จะชมอภินิหารของเธอไม่ได้ สร้างวิหารยาวใหญ่เพียงที่ได้ทำมาถึงเพียงนี้ ยังไม่ทันถึง ๑๐ เดือนก็เกือบจะสำเร็จแล้ว ยังแต่จะปิดทอง ประดับกระจกที่ลวดลายตามเสาและผนัง  ตุ๊เจ้าศรีวิชัยบอกว่า ชาวบ้านเรี่ยไรเงินไปให้ไม่ถึงหกหมื่นบาทเศษ แต่วิหารขนาดใหญ่เพียงที่ทำมาได้นี้ ถ้าเป็นในกรุงเทพฯ คงจะสิ้นเงินกว่าสองแสนบาท แล้วชาวบ้านหญิงชายอุตส่าห์ขนอิฐไปส่งคนละเก้าแผ่นสิบแผ่น ยังมีหญิงสาวแก่ ขนทราย หาบหรือกระเดียดกระจาดไปส่งต่อเนื่องกันเสมอ ยังมีพวกขนเข้าและเสบียงอาหารไปช่วยเลี้ยงคนทำงานอีกเป็นอันมาก  ดูไปก็น่าเลื่อมไสได้จริง ภายหลังจากครูบาศรีวิชัย มรณะภาพ ได้จัดทำล็อกเก็ตที่มีรูปครูบาฯลักษณะเดียวกับรูปนี้ที่เป็นทรงไข่ฝาเหล็กมีกลัดออกมาในปี ๒๔๘๒ ซึ่งไม่ทันครูบาฯ ถ้าเป็นล็อกเก็ตทรงไข่ที่รูปครูบาศรีวิชัยอยู่ในนั้นจะออกปี ๒๔๘๒ หลังจากท่านได้มรณะภาพไปแล้ว จัดเป็นรูปที่หาตัวจริงยากมากรูปหนึ่ง